Wyboru pomiędzy stropem monolitycznym oraz gęstożebrowym warto dokonać po dokładnej konsultacji z projektantem domu, ponieważ obydwa rozwiązania mają swoje wady i zalety.
Strop monolityczny jest droższy, bardziej pracochłonny i trudniejszy do ułożenia, niż gęstożebrowy. Jest również cięższy, co nie pozostaje bez wpływu na kształt oraz rozmieszczenie wewnętrznych ścian nośnych oraz podciągów. Jego ułożenie wymaga czasu i niemałych umiejętności, ponieważ należy pamiętać o równym deskowaniu, odpowiednio gęstym zbrojeniu i dobrej jakości mieszance betonowej, a także o umocowaniu zbrojenia do wieńca. Jest to długotrwała praca, trwająca nawet kilkanaście intensywnych dni, w przypadku której należy skorzystać z pomocy specjalistów – zbrojarza, cieśli i wykwalifikowanych murarzy. Zaletami stropów monolitycznych są ich niewielka grubość, a także dobra izolacyjność akustyczna oraz termiczna.
Strop gęstożebrowy jest tańszy oraz prostszy w ułożeniu. Jest również stosunkowo lekki, dzięki czemu do jego montażu nie trzeba korzystać z obecności ciężkiego sprzętu. Można go montować własnoręcznie, po niewielkich konsultacjach z kierownikiem budowy – pomoc jest potrzebna głównie przy ułożeniu warstwy nadbetonu. Jeżeli jest prawidłowo zaprojektowany oraz ułożony, strop gęstożebrowy wymagał będzie wyłącznie podpór montażowych, bez konieczności stosowania deskowania. Wadą stropów gęstożebrowych jest ich grubość, która w połączeniu z warstwą koniecznej izolacji akustycznej (słabo izolują dźwięki) może wynieść nawet ponad 35 cm. Ponadto przyjmują one głównie tradycyjny, prostokątny kształt.
