Najważniejszą funkcją betonu architektonicznego jest funkcja estetyczna – taki kompozyt powinien przede wszystkim dobrze wyglądać. Prostą konsekwencją takiego rozumowania jest konieczność stworzenia mieszanki o tak wysokiej jakości, żeby gotowe płyty były możliwie wytrzymałe na szkodliwe czynniki zewnętrzne czy upływ czasu. Dzięki wysokiej jakości wykonania betonowe pokrycie zachowa swój dobry wygląd możliwie długo, nie skruszy się oraz nie spęka. Jest to wyjątkowo ważne np. w kontekście płyt elewacyjnych, z definicji narażonych na szkodliwe czynniki pogodowe czy promieniowanie UV.
Pożądane cechy mieszanki betonowej można uzyskać na kilka sposobów. W przypadku betonu architektonicznego stosuje się zazwyczaj specjalne domieszki, dzięki którym kompozyt uzyskuje interesujące nas właściwości. Co ciekawe, w powszechnej świadomości domieszki funkcjonują raczej jako barwniki, które nadają kompozytowi barwę, niemniej jednak rola domieszek wykracza daleko poza czysto estetyczne właściwości betonu. Poza tym specjaliści uznają barwniki, rozproszone zbrojenie czy różnego rodzaju włókna (stalowe, węglowe, z tworzyw sztucznych czy nawet światłowody) za dodatki, a nie za domieszki.
Z tego względu najpopularniejszymi domieszkami używanymi w produkcji betonu architektonicznego są plastyfikatory. Są to substancje, które umożliwiają wyrób kompozytu z udziałem mniejszej ilości wody, dzięki czemu mieszanka betonowa nabiera nowych właściwości. Przede wszystkim dzięki plastyfikatorom i superpalstyfikatorom spada ryzyko powstania rys skurczowych w wysychającym betonie, a co za tym idzie, jego powierzchnia pozbawiona jest mało estetycznych pęknięć. Ponadto taki kompozyt szybciej wysycha, jest również bardziej wytrzymały, a także łatwiej go urabiać, na przykład poprzez modelowanie jego powierzchni w pożądane wzory.
Do betonu architektonicznego dodaje się również domieszki napowietrzające, które zwiększają jego odporność na działanie czynników atmosferycznych, szczególnie mrozu. W niektórych przypadkach stosuje się również domieszki przyspieszające lub opóźniające wiązanie. Ich obecność jest jednakże uzależniona od okoliczności zewnętrznych, takich jak np. długi czas transportu mieszanki betonowej czy konieczność szybkiego ułożenia architektonicznego betonu.
