Beton jest niepalnym materiałem i sam z siebie nie może się zapalić. Oczywiście jego powierzchnia może płonąć, np. w sytuacji, gdy jest pokryta łatwopalnym materiałem – paliwem, lakierem czy tworzywem sztucznym itp. Niemniej jednak sam beton nie jest palny w taki sposób, jak m.in. drewno.
Nie oznacza to jednak, że jest całkowicie odporny na działanie ognia. Owszem, betonowa ściana doskonale chroni przed płomieniami, niestety, przy okazji może się bardzo mocno nagrzać. Im mniej w niej wolnych przestrzeni wypełnionych powietrzem, tym taki beton lepiej przewodzi ciepło, co oznacza, że szybciej się nagrzewa. Stąd tak duża popularność betonu komórkowego, który ze względu na obecność pustych przestrzeni posiada dość dobre właściwości termoizolacyjne, a przy tym nagrzewa się o wiele wolniej, niż tradycyjny, lity żelbet.
Poza tym nie zapominajmy o kwestii ognioodporności. Beton nie płonie, ale wysoka temperatura z pewnością będzie mieć negatywny wpływ na jego właściwości konstrukcyjne, szczególnie w jego powierzchniowych strefach. Dzieje się tak ze względu na obecność tradycyjnego kruszywa, które przy temperaturze powyżej 500°C znacznie zwiększają swoją objętość. Dlatego do produkcji betonów ognioodpornych oraz żaroodpornych stosuje się np. kruszywa bazaltowe, pumeksowe czy diabazowe, które znacznie lepiej znoszą wysokie temperatury. Ponadto w betonie umieszcza się specjalne ceramiczne wzmocnienia, które pod wpływem wysokich temperatur (przekraczających np. 1000°C) zwiększają jego wytrzymałość.
